ben ik eigenlijk wel helemaal terug?

Ik zie hier een compleet verfrisd meiske zitten, net gedoucht, nog geen druppeltje zweet aan d'r lijf, met een heel oud broodje jam (nog van vorige week vrijdag) en een kopje thee met honing naast zich. Ze is klaar voor weer een nieuwe dag, die zal bestaan uit een bezoek aan de Green School voor een interview met 2 kinderen die daar op school zitten, en wellicht een tripje naar Sanur of Seminyak, afhankelijk waar haar vrienden zich bevinden. Vanavond maakt ze tijd om een feestelijke opening van een zaak te bezoeken, alwaar een pianoconcert gegeven zal worden door een zeer getalenteerde vriendin van haar. O, let op, het frisse meisje zegt dat ze behoefte heeft u te vertellen dat alles goed gaat. Wacht, ik zal haar een paar vragen stellen, misschien wil ze wel antwoord geven.

'Uhm, Margriet, welkom op deze mooie ochtend. Je ziet er fris en uitgeslapen uit. Heeft de nacht je goed  gedaan?'
'Ja. Ik heb eindelijk weer eens behoorlijk doorgeslapen, en dat merk ik meteen.'
'Sliep je niet zo goed dan?'
'Mwoah, ik lig nogal eens wakker en dan duurt het wel een paar uur voor ik weer in slaap val.'
'Heb je zorgen dat je 's nachts wakker ligt?'
'Nee, geen zorgen, maar wel veel om over na te denken. Elke dag is een dag vol indrukken, en die moeten toch ergens opgeslagen worden. Kennelijk gebeurt dat 's nachts, en ja, daar word ik dan wakker van.'
'Uhm, Margriet, ik heb me laten vertellen dat je gisteravond onder hypnose bent gegaan. Klopt dat?'
'Haha, ja. Maar volgens mij was het geen echte hypnose, maar meer een geleide meditatie. Het doel was om met mijn onderbewuste in contact te komen om het een paar vragen te stellen die me op dit moment bezig houden. Volgens Svein, een Noorse meneer die bezig is dit te leren, is het mogelijk het onmetelijke universum aan te spreken.'
'Klinkt nogal wazig als ik eerlijk ben.'
'Dat mag. Dat vond ik ook. Maar het was niet echt wazig, achteraf bezien. Het was eigenlijk wel leuk. Ik heb mijn matras midden in de kamer gelegd, heb gezorgd dat ik lekker lag, een laken over me heen gelegd, een kussen onder mijn hoofd en knieen gepropt, en ja, toen ben ik maar gewoon gaan liggen en heb ik het me laten overkomen. Ik was gewoon nieuwsgierig, weet je.'
'En? Wil je ons vertellen hoe het was?'
'Ja, dat wil ik wel. Ik lag dus lekker en toen moest ik aan dingen denken die Svein voorlas. Zo iets van, ontspan je, laat alles los, en toen gaf hij me opdrachten in de tant van: je ziet een kleine vogel vliegen, wacht tot je 'm ziet, zie een vlinder, een blauwe auto, een hond, een kat, een boom met bladeren waar de wind doorheen ruist. Blijf een tijdje op die plek, geniet ervan, heb geen zorgen. Vandaar moest ik naar een lievelingsplek gaan, en toen ik daar eenmaal was, moest ik een wolk zoeken waar ik op kon stappen. Het was als dromen, maar dan hardop. Als fantaseren, wat ik ook altijd doe als ik schrijf, alleen was er nu iemand die me alles voorzei. Terwijl ik dat allemaal probeerde voor me te zien, bleef ik gewoon alles om me heen horen, wist ik dat ik op dat matras lag, wist ik waar ik me bezig was. Misschien is het is het me eigenlijk niet helemaal goed gelukt. Er waren beslist momenten dat mijn zelf, mijn eigen bewustzijn, er doorheen kwam. Het was bij momenten zelfs hard werken voor me om in die 'droom' te blijven. Ik denk dat ik iets te eigenwijs was om me compleet over te geven.'
'Heeft het je iets opgeleverd?'
'Vast wel. Maar de antwoorden die ik heb gekregen wist ik eigenlijk al. Ik heb niet echt iets nieuws gehoord.'
'Had je dat wel gewild?'
 'Ja. Natuurlijk had ik dat wel gewild. Ik had best een handleiding willen krijgen, maar wat ik vooral te horen kreeg was dat ik geduld moest hebben. En vertrouwen.'
'Vertrouwen waarin?''
'Dat alle dingen gaan zoals ze moeten gaan. Dat niets voor niets is. Dat alles een bedoeling heeft, en dat ik daar op kan vertrouwen. Meer wil ik er niet over kwijt. Mag dat?'
'Dat mag. En verder? Wil je ons verder nog wat vertellen?'
'Nee. Eigenlijk niet. Ik moet zo weg en nog van alles doen.'
'Je klinkt een beetje boos.'
'O, sorry. Dat is niet de bedoeling. Het is, ik heb het ook zo druk. Ik heb een vol programma en de dagen vliegen voorbij. Ik heb nog maar 2 nachten hier, drie dagen met deze erbij gerekend, en dan is het alweer zaterdag. Dan moet ik weer gaan.'
'Heb je zin om weer naar huis te gaan?'
'Zal ik eerlijk zijn?'
'Graag.'
'Nee. Nog niet. Het gaat te snel, ik had er graag nog een paar dagen bij aan geplakt. Om een beetje tot rust te komen, om eens een dag niets te hoeven. Nu zit alles vol, ik ren en ren en ga maar door. Ik ga het hier weer zo vreselijk missen allemaal. Straks moet ik weer terug naar dat koude Nederland, zit ik weer alle dagen saai achter dat bureau te zwoegen, zuchten, draaien, schrijven. Ik zie er tegenop.'
'Kunnen we iets voor je doen?'
'Misschien. Ik weet het niet. Nee, ik denk het niet. Of ja, toch. Niet teleurgesteld zijn als hier een dagje niets staat. Het kost veel tijd om dit te schrijven, en soms is het teveel. Het voelt soms als een verplichting, maar aan de andere kant wil ik ook niemand teleurstellen. Ik bedoel, het is heerlijk om te delen, jullie reacties te lezen, om te weten dat jullie allemaal aan me denken. Dat vind ik lief, dat waardeer ik enorm. En ik denk ook heus aan jullie, dat moet je van me aannemen.'
'Ik begrijp het.'
'Dankjewel. Mag ik nu gaan? Ik wil nog een kopje thee drinken en moet een paar mensen bellen. En een tas pakken. En een schrift en een pen en opruimen en naar de wc en op tijd op straat staan.'
'Dat is goed. Doe je ding en we zien je wel weer een keer. Heb het goed en blijf fris. Keep up the right way, liefje.'

Nou?
Was dat fijn of niet?
Fijn dat meisje Margriet me even te woord wilde staan. Kijk, daar gaat ze. Ze is haar tanden aan het poetsen. Ach, ach dat kind, zie haar toch bezig zijn. Zal ik haar de groeten doen van u en mij?