Bali, ik ben er weer.

Zo. Ze is er weer. In een fantastisch appartement met uitzicht op een rijstveld, een eigen douche (alleen koud water, da's nog even wennen) en toilet en een bureau waar je U met een hoofdletter tegen zegt. Ik heb internet, de computer staat gewoon op het bureau en het is allemaal heel makkelijk om wat te internetten en te skypen en zo. Ik heb aanvankelijk voor 5 nachten geboekt, maar zoals het vandaag voelt denk ik dat ik hier al m'n tijd ga doorbrengen. Ik kan van hieruit makkelijk dingen ondernemen en overal naar toe. Voor de nieuwgsierigen onder jullie, neem maar even een kijkje op de site van villa harmony: http://villaharmony.webklik.nl/page/home-pagina
Het is echt zo mooi als het er uit ziet!
Goed.
De reis.
Die liep even een beetje mis, want ik had meteen al een vertraging van 3 1/2 uur te pakken vanwege een technische storing aan het vliegtuig, waardoor ik mijn aansluiting in Kuala Lumpur zou missen. Ik heb het allemaal maar losgelaten en ging er vanuit dat er wel wat geregeld zou worden. Wel, dat was ook zo, want eenmaal in KL moest ik naar een transferbalie en kreeg ik een ticket naar Denpasar. Ik hoefde daar maar anderhalf uur te wachten, en zo landde ik om een uur of half vier (plaatselijke tijd) eindelijk in Denpasar.
Na een visum gekocht te hebben, zocht en vond ik mijn bagage, en eenmaal buiten ging ik op zoek naar Ketut, die me op zou komen halen. Ik vond hem niet meteen -mijn hemel, al die Balinezen lijken zo vreselijk op elkaar - maar gelukkig vond hij mij wel en twee minuten en een paar achterlijk gelande welkomstzoenen later, kochten we een blikje bintang (biertje) en proostten we op het weerzien.
Ik was blij jongens, zo blij om eindelijk weer hier te zijn. Och nou ja, eindelijk, het was nog maar een half jaar geleden, maar voor mij voelde het alweer als lang geleden. De geur, de warmte, de drukte, ik genoot, echt, ik genoot me te pletter.
Na een paar kadootjes (de halve rugzak zo'n beetje) afgeleverd te hebben bij vrienden in Sanur, reed Ketut me naar mijn appartement en dat voelde, vreemd genoeg, als thuiskomen. Ik werd ontvangen door bijzonder vriendelijke mensen (Willemien en Piet), kreeg wat te drinken en toen werd ik naar het appartement gebracht. Prachtig, prachtig, prachtig. Ik kon mijn verbazing en geluk niet op.
Ik nam een koude douche, en ging uitgeput op bed liggen. (had niet geslapen in het vliegtuig, kan met geen mogelijkheid zittend slapen.)
Ik zag een beest, iets groots met vleugels, probeerde 'm te vangen in een kopje om 'm naar buiten te brengen, maar hij viel op mijn bed en ik kon hem niet meer vinden. What the heck, dacht ik, ik noem 'm wel Fred en ik ga nu gewoon naar bed.
Ik sloot de rode klamboe, deed een lichtje aan en waande me in sprookjesland. Het duurde niet lang voor Fred en ik sliepen. Midden in de nacht werd ik wakker van een enorme regenbui. Mijn wereld rook naar natte aarde en naar grond. Ik heb een tijd naar buiten gekeken en alles diep op me in laten werken.
Bali, ik ben er weer!